Dziwnów
Ocena
Dodaj opinię- Ocena
- Dla dwojga
- Dla dzieci
- Dla dorosłych
- Dla seniorów
Nawet jeśli dopiero co, ktoś zakończył swoją, dajmy na to kilkusetkilometrową podróż tutaj, nawet jeśli byłby zmęczony i marzył tylko o słodkiej drzemce, a może właśnie dlatego, przychodzi tu jak najprędzej, by wypełnić poczuciem sensu trudy pokonanej drogi, by zachłysnąć się zapachem i szumem morza, które czuł i słyszał dotąd w wyobraźni. Kładzie się na piasku, zamyka oczy i… ech..., takie chwile mogłyby trwać wiecznie.
Miejsce na wymarzone leniuchowanie każdy znajdzie na dziwnowskiej plaży, linia brzegowa rozciąga się w Dziwnowie na długość 17,5 km. Sześć plaż jest strzeżonych. Wygrzewający się w słońcu plażowicze mogą więc dumać o niebieskich migdałach, a korzystający z morskiej kąpieli mogą czuć się bezpiecznie. Wielu przyciągną do siebie stojące tutaj kutry rybackie, z których przy odrobinie szczęścia można zakupić dopiero co złowione ryby.
Dzieciaki zaś, którym energii do harców nigdy nie brakuje, oprócz zamiany piasku na zamki, zwodzone mosty, kanały, kontynenty i co tam jeszcze przyjdzie im do głowy, mogą poszaleć na ustawionych na plaży, dmuchanych konstrukcjach do skakania oraz zjeżdżalni wodnej.
Oparciem dla miejscowej plaży są wydmy, których grzbietem wiedzie elegancka promenada spacerowa. Przemierzający promenadę goście Dziwnowa przyglądają się bacznie nie tylko sobie, ale głównie widokom na morze, upstrzone gdzieniegdzie palikami drewnianych falochronów, gdzie lubią przysiadać znużone żerowaniem mewy.
Pierwsza pisemna wzmianka o Dziwnowie pochodzi już z 1243 r. Wiadomo, że we wczesnym średniowieczu wiódł tędy ważny szlak handlowy między Zalewem Szczecińskim a Bałtykiem. Zmieniło się to w XIII w., kiedy Dziwna uległa zapiaszczeniu uniemożliwiającemu po niej żeglugę statków. Problem z piachem nanoszonym przez morskie fale wciskające się w jej ujście dał o sobie znać już w XI stuleciu, kiedy to co większe statki morskie, płynące do Wolina i z powrotem mogły kursować jedynie przez Świnę albo Pianę. Słabość rzeki wobec morza zniwelowano dopiero w XIX stuleciu, kiedy w nie zamieszkanym fragmencie Mierzei Dziwnowskiej przekopano specjalny kanał umocniony nabrzeżem z kamiennych bloków, przedłużonym na początku XX wieku betonowymi molami wychodzącymi kilkaset metrów w morze.
Do XIX w. Dziwnów pozostawał prowincjonalną osadą rybacką. Zmieniła to narastająca moda na nadmorski wypoczynek. W pierwszej połowie stulecia pojawili się w miejscowości pierwsi letnicy. Odkrycie w 1896 r. źródeł solankowych (obecnie nie są one eksploatowane) oraz powstanie przy nich łazienek solankowych i borowinowych dodatkowo przyczyniły się do zmiany profilu gospodarczego Dziwnowa.
Dzisiaj ten nadmorski kurort, który w 2004 r. uzyskał status miasta, każdego roku jest oazą odpoczynku dla tysięcy letników. To ich głosy sprawiły, że w 1999 r. zajął trzecie miejsce w konkursie ogłoszonym przez tygodnik „Sport i Turystyka” pod patronatem kancelarii Prezydenta na „Najpopularniejszą miejscowość turystyczną” RP. I niech to trzecie, nie pierwsze miejsce będzie jego wielkim atutem.
Opinie